Het eerste WK cyclocross
04 maart 1950

Fout melden

Het eerste officiële WK veldrijden werd pas georganiseerd in 1950. De sport was dan al erg populair in Frankrijk. Er waren dan ook enkele duizenden supporters op post voor het aangekondigde duel tussen de 2 Franse veldrijders: Jean Robic en Roger Rondeaux

De eerste nationale kampioenschappen cyclocross werden reeds in 1902 in Frankrijk gehouden. De sport verspreidde zich internationaal en in 1924 werd dan de eerste grote internationale wedstrijd georganiseerd: het Critérium International. Dit werd aanzien als het officieuze wereldkampioenschap.
Op 4 maart 1950 in de bossen van Vincennes, nabij Parijs ging het eerste officieel door de UCI erkende wereldkampioenschap dan door. Voor de start waren er 2 grote favorieten: Jean Robic, Tourwinnaar van 1947 en in datzelfde jaar ook winnaar van het Critérium International en Roger Rondeaux, winnaar van het Critérium International in 1948 en 1949. Ze gingen vaak samen trainen en waren buiten de wedstrijd goede vrienden.
Het jaar voordien was Rondeaux voor Robic geëindigd. Die laatste had zich bij de start laten verrassen en was ingesloten geraakt. Na een lange inhaaljacht was hij nooit meer helemaal vooraan geraakt.
Jean Robic was in 1950 dus extra gemotiveerd, hij wou revanche en hij wou als eerste cyclocrosser de regenboogtrui aantrekken. Hij bereidde zich de laatste week helemaal voor op de wedstrijd. Hij bouwde enkele dagen rust in en ging zelfs 2 maal het parcours verkennen. Een voor die tijd erg uitgebreide voorbereiding. Veldrijden werd door de meeste renners immers nog gezien als een tussendoortje om goed voorbereid aan het wegseizoen te beginnen.
Naar eigen zeggen voelde Robic zich net voor de start toch wat slapjes, maar een glas porto bracht soelaas. Hoewel vrij onorthodox naar onze normen hielp het hem wel. Hij startte goed en had enkel nog Frans kampioen Pierre Jodet in zijn wiel. Rondeaux had zijn start ietwat gemist en was op achtervolgen aangewezen. Toen Jodet na de eerste ronde ook moest lossen keek Robic achterom om te kijken of er nog iemand terugkwam, het was immers nog een heel eind tot de finish en met een lang seizoen voor de boeg wou hij ook niet teveel krachten verspelen.


Jean Robic

In de verte zag hij nog 1 man terugkeren: Roger Rondeaux. Hij was dan wel zijn grootste concurrent, maar Robic wist zich sneller in de sprint. Robic matigde zijn tempo dus wat en na 2 rondes reden de 2 vrienden samen aan de leiding. Rondeaux wist dat hij moest proberen Robic af te schudden en hij hield het tempo dan ook hoog. Af en toe probeerde hij te versnellen, maar Robic kwam nooit in de problemen. Ze bleven dan ook samen en in de laatste rechte lijn kon Robic makkelijk afstand nemen.
Jean Robic werd dus de eerste wereldkampioen en daar was hij zelf erg tevreden mee. “Het is mijn mooiste zege, samen met mijn overwinning in de Tour de France van 1947” zie hij achteraf.
Roger Rondeaux zou zijn kans later nog krijgen, hij werd wereldkampioen in 1951, 1952 en 1953.